Brodawczak - Łagodne tworzenie guza skóry i błon śluzowych wirusowej etiologii. Ma wygląd brodawki na wąskiej podstawie (nogi), miękkiej lub gęstej konsystencji, od jasnego do ciemnobrązowego koloru. Lokalizacja brodawczaków na skórze prowadzi do tworzenia wady kosmetycznej, w oddychaniu krtaniowym, głosowym, na błonie śluzowej narządów wewnętrznych - owrzodzenia i krwawienia. Możliwe są nawroty choroby, najzdolniejszym powikłaniem jest złośliwe zwyrodnienie. Usuwanie brodawki można przeprowadzić przez elektrokoagulację, kriodestrukcję, wycięcie chirurgiczne, metodę fali radiowej lub ekspozycję laserową.
Informacje ogólne
Brodawczaki - Jest to choroba, która wpływa na komórki nabłonkowe i skórę. Przyczyną brodawczaków jest ludzki brodawczaka, który należy do rodziny Papoviridae, grupy brodawczaka. Wśród HPV wyróżniają się wirusy o wysokim i niskim ryzyku onkogennym. Brodawczaki onkogenności tłumaczy zdolność wirusa do integracji jego DNA z genomem ludzkich komórek.
Mechanizm zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego
Raz w ludzkim ciele, na początkowym etapie, HPV wpływa na podstawowe komórki nabłonka. Microtrauma, zadrapania, pęknięcia i inne uszkodzenia skóry przyczyniają się do penetracji wirusa brodawczaka do ciała. Przez długi czas wirus może rozmnażać się przede wszystkim, nie manifestować się klinicznie (przewlekły przewóz). Jeśli wirus rozprzestrzenia się w warstwach powierzchniowych skóry, to z czasem, nawet przy przewlekłym przewozie wirusa brodawczaka, obserwuje się rozrost komórek.
Ponieważ wirus ludzkiego brodawczaka jest zagnieżdżony w środowisku zewnętrznym, infekcja występuje z bezpośrednimi kontaktami. Wymuszone więzi seksualne prowadzą do infekcji; Palenie, ciąża, endometrioza, niedobór witaminy, niedobór odporności są czynnikami predysponującymi, więc infekcja występuje podczas interakcji z wirusem. Ryzyko infekcji wzrasta na przykład wraz z częstymi kontaktami z nagą ludzką skórę, masaż.
Objawy kliniczne brodawczaków
Brodawczak jest nowotworem skóry lub błon śluzowych i wygląda jak brodawkowy wzrost, który wystaje nad otaczającą tkanką. Brodawczaki są zlokalizowane na skórze, błonach śluzowych, w regionie pachwinowym i na genitaliach, w niektórych przypadkach brodawczaki znajdują się w miednicy nerkowej i na błonie śluzowej moczowodu.
Ponieważ brodawczak składa się z tkanki łącznej pokrytej skóry i zawiera naczynia krwionośne, krwawienie jest możliwe podczas urazu. Nowotwór rośnie w górę w postaci rozproszonych brodawek w różnych kierunkach i wygląda jak kalafior.
Skóra skóry może się nie zmieniać, ale w większości przypadków brodawki mają kolor od białego do brudnego brązu. Ulubiona lokalizacja - skóra pędzli i rąk. U pacjentów z odpornością brodawczakową jest powszechna. Pierwotne zmiany skóry zaczynają pojawiać się 1-6 miesięcy po infekcji. Stężenie wirusa na dotkniętych obszarach osiąga maksimum do szóstego miesiąca od momentu zakażenia, ten okres ten jest najbardziej zaraźliwy.
W zależności od rodzaju wirusa objawy kliniczne brodawczaków są zmienne. Tak więc wulgarne brodawki wyglądają w postaci solidnego guza o średnicy 1 mm z szorstką powierzchnią keratynizującą. Wulgarne brodawki są podatne na połączenie, a zatem często wpływają na znaczące obszary skóry. Proste (wulgarne) brodawki są zlokalizowane wszędzie, ale częściej wpływają na nie skóra palców i tył dłoni. U dzieci, zwłaszcza młodych ludzi brodawczy, wynika to z cech fizjologicznych, ponieważ dzieci czołgają się bez ubrań. Zazwyczaj wulgarne brodawczaki znajdują się w grupach, ale przez kilka lat możliwe jest przedłużające się istnienie jednego elementu. Warunki niedoboru odporności i choroby ogólne przyczyniają się do rozprzestrzeniania się procesu, w izolowanych przypadkach brodawczak wulgarny jest złośliwy.
Środki sprawcze brodawczaków to PAPC 1.2.4. Kilka miesięcy po zakażeniu skóry podeszwy pojawia się mały genialny guz, który ma wszystkie oznaki zwykłego brodawczaka i jest otoczony wystającą obręczą. W niektórych przypadkach spółki zależne od małych rozmiarów pojawiają się wokół jednego brodawczaka, które na zewnątrz przypominają pęcherzyki. Następnie diagnozuje się brodawczotoza mozaiki.
Brodawczaki na podeszwie są często bolesne, szczególnie podczas chodzenia. W około 30% przypadków są one samowystarczalne, częściej samooceny obserwuje się u małych dzieci. Często są mylone z wyciągami, które pojawiają się między palcami z długotrwałym kompresją. Jednak wyroby, w przeciwieństwie do brodawczaków, mają gładką powierzchnię i zachowują wzór skóry.
Środki sprawcze płaskich brodawczaków to HPV 3.10. Te brodawki niezmienionego koloru skóry i wyglądają w postaci gładkich płaskich stożków, czasami może występować żółtawy lub lekko różowy odcień częściej zaokrąglony. Znaleziono również mnożne brodawczaki. Nowotwory powodują ból, swędzenie, dotknięty obszar jest przekrwiowy.
Brodawki filmowe są diagnozowane w połowie tych, którzy przekazali starsze niż 50 lat na temat nowotworów na skórze, nazywane są również Acrochords. Są zlokalizowane na skórze wokół oczu, w pachwinie, w jamach pachowych i na szyi. Po pierwsze, pojawia się mały żółtawy odcień, który dodatkowo wzrasta i stopniowo przekształca się w gęste wydłużone elastyczne formacje o wielkości do 5-6 mm. Jeśli Acrochords są zlokalizowane w miejscach, w których możliwa jest trauma, stają się zapakowani i zranione. Brodawki filmowe nie są podatne na spontaniczne zniknięcie. U pacjentów z zdiagnozowanymi gwintowanymi brodawczonymi brodawczą często obserwuje się polipy odbytnicze.
HPV 13, 32 powoduje lokalny rozrost nabłonkowy, który charakteryzuje się pojawieniem się na błonie śluzowej jamy ustnej i na czerwonej granicy warg małych nowotworów brodawkowych, które lekko wznoszą się nad skórę i są podatne na fuzję.
Jednym z brodawczaków rzadko znajdują się brodawki Lewandovsky-Lutz (Warty Epitermodisphelia). Głównie dzieci i młodzież są chore. Czasami naskórka Warty jest charakterem rodzinnym. Wygląda klinicznie jak wiele brodawczaków z czerwonymi brązowymi plamami na dłoniach i stopach. Jeśli brodawki znajdują się w obszarach skóry, które są najbardziej podatne na promieniowanie ultrafioletowe, wówczas w 30% przypadków są złośliwe i odrodzone w nowotworach złośliwych z kiełkowaniem w sąsiednich tkankach.
HPV, które są patogenami spiczastych warunków, mogą mieć niskie, średnie i wysokie ryzyko zwyrodnienia onkologicznego, dlatego podczas diagnozowania ostrych uszkodzeń, badanie PCR zawsze należy przeprowadzić. Okres inkubacji wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy. Ponieważ w niektórych przypadkach zmiany są minimalne, brodawki te pozostają niezauważone. Główna ścieżka transmisji jest seksualna. Grupa ryzyka obejmuje osoby z niedoborem odporności i często zmieniające się partnerów seksualnych. Na zewnątrz wyglądają jak różowy lub jasnoszare pigmentowane spiczaste wzrosty na nodze.
W większości przypadków odnotowano ból, spalanie, swędzenie, podrażnienie podczas dotykania i tarcia bieliźnie, często ranne i krwawione. Są zlokalizowane w przeddzień pochwy, na małych wargach wargowych, rzadziej, pikantne kłykcie znajdują się w pochwie i na szyjce macicy. U mężczyzn dotknięta jest dziura cewki moczowej. Strefa uszkodzeń zależy od zachowań seksualnych w ten sposób, u osób ćwiczących styki analne, spiczaste kłykcie znajdują się w kroeum i w strefie okołoporodowej. W niektórych przypadkach spiczaste kłykciowe kłykcie są diagnozowane na błonie śluzowej doustnej i na czerwonej granicy ust, która ponownie wiąże się z cechami aktywności seksualnej.
Młote brodawczaki krtani rzadko rejestrują, są one spowodowane przez HPV 6.11; W przeważającej części dzieci poniżej pięciu lat są chore. Zakażenie występuje podczas porodu, kiedy kobieta porodowa ma brodawczaki w pochwie i dziecko, przechodząc wzdłuż kanału porodowego, bierze przedwczesny oddech. Choroba charakteryzuje się wzrostem brodawkowym w wiązkach wokalnych, co prowadzi do trudności cyrkulacji powietrza i zaburzeń mowy.
Diagnoza brodawczaków
Diagnozę brodawczaków jest przeprowadzana przez dermatologa lub wenereologa. Ze względu na dużą liczbę rodzajów wirusa ma własne cechy. Możliwe jest dokonanie dokładnej diagnozy opartej na kontroli wizualnej tylko w klasycznym przypadku spiczastej brodawki, ale nie daje to dokładnych informacji o rodzaju wirusa i jego onkogenności. Dlatego w przypadku podejrzenia brodawczaka nowotworów, uciekają się do diagnostyki PCR DNA wirusa.
Diagnostyka PCR pozwala nie tylko potwierdzić obecność wirusa brodawczaka ludzkiego w ciele i określić jego typ, ale także zdiagnozować, ile wirusów jest w ciele w momencie analizy. Ma to wartość diagnostyczną, ponieważ znając odsetek zawartości wirusa i jego typu, możesz określić przybliżone okresy infekcji i zidentyfikować osoby kontaktowe w celu zbadania i przepisania terapii zapobiegawczej. Diagnostyka PCR dostarcza również informacji o tym, czy brodawki mają przewlekły przebieg, czy też są konsekwencją jednoczesnego spadku odporności. Dzięki takim danym można przepisać odpowiednią terapię.
Jeśli jedyną metodą leczenia jest usunięcie brodawczaków, to równolegle z operacją przeprowadzana jest biopsja do badań cytologicznych. Badanie histologiczne tkanki brodawczaka daje dokładniejsze wyniki, ponieważ badanie podlega komórek, więc poprawne położenie ich warstw i cechy strukturalne tkanki. Daje to wiarygodne wyniki dotyczące stopnia zmian w ciele i prawdopodobieństwa złośliwości, ponieważ długoterminowe i nieunequalne brodawki częściej prowadzą do raka niż wykryty HPV o wysokim stopniu oncoris.
Z reguły diagnostyka PCR ma charakter przesiewowy, a jeśli analiza potwierdza obecność wirusa, wówczas przeprowadzane jest dodatkowe badanie.
Leczenie brodawczaka
Schemat leczenia brodawczaków w każdym przypadku jest wybierany indywidualnie. Jeśli podczas diagnozy wykryto HPV, ale nie ma jeszcze objawów klinicznych, wówczas cytostatyka przepowiadana jest terapia profilaktyczna. Jest dość skuteczny i pozwala „usypić” wirusa przez kilka lat. Pacjenci, którzy są nosicielami HPV, są zalecani do okresowego przeprowadzenia badania PCR i zastosowania środków antykoncepcyjnych barierowych, aby nie grozić zakażeniu brodawczaka ludzkiego z partnerem.
Pranobex beznozyna jest lekiem w leczeniu brodawczaków z grupy środków przeciwwirusowych, która tłumi reprodukcję wirusów. Jest to jeden z najbardziej preferowanych, ponieważ ma właściwości immunomodulujące. Wskazania do stosowania są diagnozowane brodawczaki z kombinacją innych infekcji wirusowych, takich jak infekcje wirusa wirusa cytomegalii, odra i świnka. Obecność wirusa opryszczki, przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby i niedoboru odporności wymaga również włączenia izoprinozyny do schematu leczenia. Ponieważ terapia brodawczaka jest długa, pranobex brodawki należy przyjmować jedynie pod nadzorem lekarza, ponieważ konieczne jest kontrolowanie wskaźników laboratoryjnych. Zastosowanie immunomodulatorów i kursów witaminowych jest pokazane wszystkim pacjentom z HPV.
Jeśli istnieją objawy HPV na błonach skóry i śluzowych, w zależności od lokalizacji i objawów uciekają się do kriodestrukcji brodawczaków, elektrokoagulacji lub usuwania lasera brodawki. Możliwe jest zastosowanie innej nowoczesnej metody leczenia chirurgicznego -removal brodawczaków z falami radiowymi. Jeśli brodawczak ma oznaki nowotworów złośliwych, wówczas wycięcie odbywa się za pomocą skalpela dotkniętego obszaru z wychwytywaniem zdrowych tkanek.
Należy pamiętać, że usunięcie brodawczaków nie prowadzi do całkowitego powrotu do zdrowia, ponieważ dziś nie ma leków, które są szczegółowo opisane w HPV. Dlatego pacjenci z wcześniej zdiagnozowanymi brodawkami muszą okresowo poddać się badaniom i prowadzić kursy terapii przeciwwirusowej.
Ponieważ HPV jest przesyłane głównie seksualnie, jedynym zapobieganiem brodawczaków jest metoda barierowa antykoncepcji. Podczas planowania ciąży konieczne jest zdiagnozowanie, a w razie potrzeby leczenie wirusa w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa zakażenia dziecka podczas porodu i pierwszych lat życia.